فینگر فود ژله

در سال 1747 برای اولین بار دستور تهیه ژله در کتاب آشپزی هانا گلاس نوشته شد. مردم انگلستان با خارج کردن ژلاتین از ران گوساله و مخلوط کردن آن با شکر و لایه‌های میوه به ترکیب فوق العاده‌ای دست پیدا کرده بودند که امروزه به آن ژلاتین می‌گویند. ژله‌ای که ما امروزه مصرف می‌نماییم در سال 1897 در لو روی نیوریوک اختراع شد. شرکت پیرل پیکسبی از ترکیب توت‌فرنگی، تمشک، و پودر ژلاتین و گرانول توانست ژله را اختراع نماید. این محصول از سال 1930 در آمریکا به‌صورت پودر رواج پیدا کرد و از آن به‌ بعد شرکت‌های بازاریابی این محصول را در همه‌ی جهان رواج دادند.

هر چند ژله از ارزش غذایی زیادی برخوردار نیست اما به‌دلیل وجود پروتئین که در کلاژن یافت می‌شود و مواد مغذی چون آمینواسیدها و ویتامین B خوردن آن یک یا دو بار در هفته توصیه می‌شود. آمینو اسیدها برای سلامتی پوست و مو مفید هستند و ویتامینB برای رفع افسردگی ضروری است. ژله هم‌چنین منبع اسیدفولیک است. اسیدفولیک‌ها علاوه‌بر کنترل کلسترول خون از نازک شدن پوست و مو جلوگیری می‌نماید.ژله کالری بالایی نداشته و در زمان خرید به میزان شکر موجود در ژله دقت نمایید اگر میزان قند آن بالا نبود برای افراد دیابتی نیز ژله می‌تواند مصرف شود.